Angsten

tot mijn 30 ste jaar bestond mijn leven alleen uit geestelijke mishandeling , van mijn 12 tot mijn 17de kwam daar elke dag wel lichamelijke mishandeling bij op school dus thuis werd ik betiteld als rotkind en ik was te lelijk kon niks goed doen was voor mijn gevoel niet welkom ik kreeg zelfs de schuld van mijn moeder haar zelfmoord pogingen en tegen het gezin waar ik in leefde werden vaak dood bedreigingen geuit om ons alle uit te moorden .

met 17 jaar werd ik op straat gezet dus ik ging naar me toenmalige vriend waar ik zwanger van werd en daar begon de amdere ellende ze vader wilde me steeds maar op de mond kussen en zijn broer zat een keer in ene in zij blootje gelukkig hield ik me goed staande en keerde me er van af had dat al is meegemaakt op mijn 14 jaar toen ik bij een vriendinnetje sliep die vader probeerde met te betasten met een stok en zo kreeg ik vaak aanzoeken tot sex op straat nou en knap was ik niet althans dat vond ik niet ik had een minderwaardigheids complex opgelopen van hier tot gunder na anderhalfjaar bij die eerste vriend ( die zei doodleuk snachts ik heb nooit van je gehouden maar wilde je niet kwetsen ) ja ach story of my life toen niemand hield van mij .

na hem kreeg ik een relatie waar ik 5 jaar lang samen met mijn zoon weer geestelijk werd mishandelt elke dag 3 keer sex ik moest praten dat je geen zin had hielp niet en als ik wegging zou hij me doodsteken na 5 jaar kon ik vluchten naar een buurman waar ik toen van dacht te houden ( ik weet nu wel beter ) daar heb ik nog een zoontje gekregen maar dat was ook een relatie van je doet wat ik zeg ook daar geen hulp toen mijn zoontje geboren was heb ik een jaar lang gesmeekt voor hulp mijn oudste zoon deed ik weg naar zijn vader die hij nooit had gezien maar op dat moment dacht ik mijn zoon mag ik deze ellende niet verder in trekken ( die vader van mijn oudste was geestelijk gehandicapt dus besloot zijn baas mijn zoon in een tehuis te zetten ) mijn jongste zoon was toen net 7 maanden bij de gebroote van hem kreeg ik van mijn arts te horen dat op het randje van een zware depressie leefde hij vroeg of ik iemand had vrienden fam maar helaas ik had niks niemand ik stond alleen ik had alleen mijn man maar na een jaar smeken gaf hij ook niet thuis , ik viel in een enorm diep gat ik heb mijn zoon in de gang neergezet en ben als een razende door het huis gegaan me ex dacht die steekt me overhoop ik was totaal weg niet meer mezelf het enige wat ik hoorde was mijn zoontje die huilde voor de rest zag ik niks toen ben ik naar zijn tweelingbroer gegaan die me hulp bood maar dat was een spel tussen de 2 broers ik werd gebruikt daarna ga je in op kerels die zeggen je te kunnen helpen en in de hoop een beetje liefde te krijgen gaf ik hun mijn lichaam ik werd door fam en al die er nooit voor mij waren en nooit naar mij omkeken als hoer uit gemakt maar niemand zag hoe ik smorgens me ogen uit mijn kassen huilde van eenzaamheid in de goot als oud vuil en dan nog de zorg voor mijn kleine jongen toen die ik probeerde te verdedigen en er voor hem te zijn maar in werkelijkheid sleepte ik hem mee in dat dal van mij .

gelukkig kwam ik in een opvang waar ik na drie maanden een huis voor mezelf kon hebben en op 28 jaar kwam ik in zoetermeer daar leerde ik een buurvrouw kennen waar ik terecht kon ze steunde mij en luisterde naar mij dat is nu ook mijn moeder geworden , ik was niet gelijk uit mijn nare situatie want ik was nog steeds desstructief bezig zo heb ik zelfs 9 maanden lang vastgezeten aan een kerel die een vriendin had ik sliep zelfs bij ze in de huiskamer ik had niks meer te zeggen over mijn leven ik moest doen wat hij wou weer geestelijke mishandeling maar we gingen overal heen met zijn alle het waren ook leuke dingen dus buiten het claimen van mij waren het ook leuke uitjes die ik nooit gehad had ( net zoals je dat zegt van als hij niet drinkt is het goed ) ik kwam er achter dat hij mijn zoon mishandelde en god zij dank durfde ik na 9 maanden al op te staan en zeggen genoeg hij stond er op mij thuis te brengen en daar rande hij me nog aan gelukkig had ik die buurvrouw en die hielp mij ze was toen al een moeder voor me de gast die erna kwam die kwam bij me wonen maar ook die was niet wie hij zei en toen sloegen mijn stoppen door en ik heb die kerel mijn huis uitgeslagen mijn moeder / buuf gebeld ik maak hem af en ja die kwam meteen ik was kapot ik kon niet meer en erna leerde ik mijn huidige man kennen eindelijk een goeie man die niet zei ik kan je helpen maar gelijk dit ben ik niet meer en niet mnder hij heeft mijn leven terug gegeven nou petje af om een vrouw en kind weer op orde te krijgen vertrouwen terug haar eigenwaarde terug ik ben nu trots op mezelf .

waarom ik dit verleden van mij beschrijf is om jullie beter te laten begrijpen waar mijn angsten uit voortkomen .

ik ben al bij de geboorte van mijn jongste zoon enorm bang voor messen zodra ik woorden heb bang dat diegeen me een mes in mijn lijf steekt of en dat vind ik het ergste van al dat als mijn kinderen huilen en ik kan ze niet helpen helpen raak ik in paniek en word ik boos ik heb geen controlle en dan ben ik enorm bang om hun wat aan te doen ik doe het niet hoor want dat verstand heb ik wel maar die angst vind ik zo erg ik zet mijn kleine meisje soms ook dan wel is iets harder dan normaal op haar billetjes en loop dan weg en later voel ik me enorm schuldig en kan ik wel huilen want dit wil ik helemaal niet .

hebben meer moeders dit dat ze bang zijn om hun kindje wat aan te doen ik heb het vooral met messen bang om hunn iets aan te doen en of worden jullie wel is erg boos als ze huilen ? meestal is het voornamelijk snacht,s dat ik dan boos word .

ik loop er wel voor in therapie en dat helpt wel iets ik ben nu bezig te kijken hoe dit anders kan ik zal graag nog een kleine willen maar ben best bang dat ik dat niet aan kan de drukte het is me ook altijd gezegt toen ik mijn eerste kreeg door mijn biolochise moeder jij kan er geen twee aan dicht op elkaar mischien komt daar ook die angst wel uit voor .

liefs angel